در هنگام کار با رایانه و سیستم عامل ویندوز و در زمان باز کردن مای کامپیوتر (Computer) ممکن است این سوال در ذهنتان به وجود بیاید که چرا درایو A و B نداریم؟ و درایو ها از حرف C حروف الفبا انگلیسی شروع می شوند. امروز در سید علی ابراهیمی به بررسی دلیل این اتفاق و نحوه چگونگی تغییر نام درایو ویندوز خواهیم پرداخت.
پارتیشن بندی و تغییر نام درایو
درایو C محل پیش فرض برای نصب ویندوز است. بعد از آن هم بسته به اندازه هارد و پارتیشن بندی چند درایو دیگر دارید که از نام حروف بعدی استفاده می کنند و در صورت افزودن DVD و.. هم به همین روند به حروف انتهایی الفبا انگلیسی می رویم. اما درایو های A و B کجا هستند؟ در ادامه به برسی این موضوع خواهیم پرداخت.
فلاپی دیسک چیست؟
در اصل فلاپی نوعی فضای ذخیره سازی است که می‌تواند داده های الکترونیکی را مانند یک فایل کامپیوتری ذخیره کند. فلاپی دیسک برای اولین بار در سال 1967 توسط IBM به عنوان جایگزینی برای خرید هارد دیسک ساخته شد، که در آن زمان بسیار گران بود.
تصویر نشان داده شده در این صفحه نمونه ای از یک دیسک 3.5 اینچی است ، یکی از رایج ترین دیسک های فلاپی، که می‌تواند 1.44 مگابایت داده را ذخیره کند.
برای خواندن و نوشتن روی این دیسک، آن را باید در درایو مربوطه را داشته و آن را داخل دستگاه قرار دهید.
تاریخچه فلاپی دیسک
ساخت فلاپی دیسک به‌عنوان ابزار ذخیره‌سازی به سال ۱۹۶۷ و شرکت IBM بازمی‌گردد. تا آن زمان، نوارهای کاست به‌عنوان ابزارهای ذخیره‌سازی داده استفاده می‌شدند. به‌عنوان مثال، کامپیوتری همچون Radio Shack TRS-80 از نوار کاست برای ذخیره‌سازی داده استفاده می‌کرد. از کامپیوترهای دیگر می‌توان به IBM 2420-9 و IBM 360/370 اشاره کرد. نوارهای کاست با وجود کاربردی‌بودن برای فعالان دنیای کامپیوتر، ضعف‌های اساسی داشتند؛ مثلا ظرفیت ذخیره‌سازی آن‌ها محدود بود و سرعت عملکرد بسیار کندی هم داشتند. کاربران و کارشناسان دنیای کامپیوتر که به‌دنبال روش‌های سریع‌تر و بهینه‌تر بودند، بالاخره نوآوری فلاپی دیسک را برای منسوخ‌کردن نوارهای کاست از کامپیوترها توسعه دادند.
چرا درایو A و B نداریم؟
پاسخ این سوال و علت تغییر نام درایو ها به زمان طراحی رایانه های اولیه CP/M و IBM PC برمی گردد. در آن زمان رایانه ها ابتدایی هیچ هاردی نداشتند و از درایو فلاپی (درایو های فلاپی از نسل اولیه ذخیره ساز های قابل حمل بودند. فلاپی اندازه ای در حدود ۸ اینچ داشت و قادر به ذخیره سازی ۱۷۵ کیلوبایت بود!) استفاده می کردند. اگر از وضع مالی خوبی برخوردار بودید با قیمتی در حدود ۱۰۰۰ دلار می توانستید یک فلاپی دیگر نیز بخرید. از یک دیسک برای بوت سیستم استفاده می شد و برنامه ها درون دیسکی دیگر ذخیره می شدند و هنگام راه اندازی باید دیسک بوت را وارد می کردید. در این زمان در صورت درخواست سیستم برای وارد کردن دیسک آن را با نام دیسک A با پیام هایی مانند Please insert source disk into drive A: درخواست می کرد. بعد از بوت برای اجرا برنامه ها باید دیسک دوم که B نام گداری می شد را وارد می کردید و هر زمان که ویندوز نیاز به اجرای فرامینی داخلی داشت بین این دو دیسک سویچ می کردید.
با گذشت زمان هارد درایو ها ارزان شدند. پس از این اتفاق و در نتیجه اضافه شدن هارد های کوچک به رایانه ها، کماکان مانند سابق دو درایو فلاپی (یکی برای سیستم و دیگری برای برنامه ها) به صورت ثابت در نظر گرفته می شدند و هارد اضافه شده به رایانه ها از درایو C شروع می شد. به مرور زمان هم که نقش هارد پر رنگ تر می شد، چون نیاز مهمی به تغییر نام احساس نمی شد نام گذاری همینطور باقی ماند. از آن زمان تا کنون نرم افزار های زیادی ساخته شده اند و بر اساس سیستم های موجود بسیاری از آن ها مانند نرم افزار های اجرا کننده BIOS نیاز به درایو C دارند و دیگر نسبت به تغییر نام محدودیت هایی به وجود آمده است. البته تقریباً کاربران به این قضیه عادت کرده اند و ویندوز هم اکنون امکان تغییر نام را فراهم ساخته است.
البته شما هنوز هم مانند اوایل دهه ۹۰ میلادی می توانید از دو درایو فلاپی به عنوان درایو های A و B استفاه نمایید و از C تا Z را برای بقیه درایو ها در نظر بگیرید! البته قابل به ذکر است که شرکت های بزرگ از سال ۲۰۰۳ ساخت این درایو ها را متوقف کرده اند.
در هنگام بالا نیامدن ویندوز، احتمالاً اولین نگرانی شما اطلاعات موجود در درایو ها است، با کمک مطلب آموزش بکاپ گرفتن از درایو و اطلاعات کامپیوتر در هنگام بالا نیامدن ویندوز می توانید از درایو های خود بکاپ تهیه کنید.
آیا می توانید از درایوهای A و B برای هارد دیسک استفاده کنید؟
اگر هنوز از فلاپی دیسک در رایانه شخصی خود استفاده می کنید، نمی توانید از آن برچسب ها برای پارتیشن های هارد دیسک منطقی استفاده کنید. اما بسیار بعید است که رایانه شما دارای درایو فلاپی دیسک باشد.
در رایانه های مدرن، پارتیشن های دیسک سخت منطقی به طور پیش فرض برچسب A و B را دریافت نمی کنند، حتی اگر از تمام برچسب های موجود (تا Z) استفاده کنید. کاربران ویندوز می توانند به صورت دستی برچسب درایو محلی خود را به A و B تغییر دهند، با این حال، به خاطر داشته باشید که ویندوز آن درایوها را ایندکس نمی کند، زیرا در ابتدا برای دیسک های قابل جابجایی مانند فلاپی در نظر گرفته شده بودند.
نحوه تغییر نام درایو های ویندوز
اکنون دیگر تغییر نام درایو های ویندوز کار مشکلی نیست. علاوه بر درایو های هارد ویندوز، شاید شما حتی بخواهید با تغییر نام هارد اکسترنال حرف آن را به عنوان آخرین حرف الفبا بگذارید. به هر دلیلی که داسته باشید، ابزار Disk Management به شما امکان تغییر حروف نام درایو بر اساس الفبا را می دهد. البته متاسفانه درایوی که ویندوز در آن نصب شده باشد، که در اکثر کامپیوتر ها C است امکان تغییر نام ندارد. به جز درایو ویندوز با صرف چند دقیقه وقت می توانید نام بقیه درایو ها را تغییر دهید. برای انجام تغییر نام درایو در ویندوز های ۱۰، ۸ و ۷ کافیست تا برنامه Disk Management باز کنید.
در ویندوز ۸ و ۱۰ می توانید با زدن دکمه های Win+X و از منوی باز شده Disk Management را انتخاب نمایید که سریع ترین راه دسترسی به این ابزار است. در ویندوز ۷ هم از منوی استارت قادر به پیدا کردن این سرویس هستید. سپس درایوی را که قصد تغییر نامش را دارید در برنامه انتخاب کنید و با راست کلیک روی آن گزینه Change Drive Letter and Paths را بزنید. سپس در پنجره کوچک دیگری که باز می شود، روی دکمه Change کلیک کنید. سپس گزینه کشویی که حاوی حروف است را باز کنید و نام جدید برای درایو مد نظر را انتخاب کنید. توجه داشته باشید که از نام های تکراری نمی توانید استفاده کنید. بعد از انجام تغییرات OK را بزنید.